W sobotę 20 września 2014 r. na zaproszenie Biskupa Sosnowieckiego wierni z całej Diecezji Sosnowieckiej wraz ze swoimi duszpasterzami pielgrzymowali do kalwaryjskiego Sanktuarium Pasyjno – Maryjnego. Jak zawsze na ważniejszych diecezjalnych uroczystościach nie mogło zabraknąć delegacji z Dekanatu Sączowskiego. Z parafii należących do Dekanatu Sączowskiego w Pielgrzymce uczestniczyło 31 osób. Wśród uczestników byli reprezentanci z parafii w Bobrownikach, Pyrzowic, Rogoźnika i oczywiście z parafii w Sączowie.

Przewodnikiem i opiekunem grupy z Dekanatu Sączowskiego był ks. Daniel Bunia – wikariusz z parafii w Bobrownikach.

Naszą, sączowską parafię na Pielgrzymce reprezentowała delegacja 8 pań: pani Krystyna Nabrdalik, pani Danuta Dyszy, pani Urszula Gubała, pani Elżbieta Lazar, pani Beata Respondek, pani Antonina Morawiec, pani Joanna Frączek, pani Barbara Zarodkiewicz – Czapla.

Pielgrzymka rozpoczęła się wczesnym rankiem. O godz. 6.00 w sobotni poranek wszyscy pielgrzymi z Dekanatu Sączowskiego zebrali się na placu przy kościele w Bobrownikach, skąd autokarem wyruszyli w drogę. Najpierw udaliśmy się do Będzina na osiedle Syberka, gdzie pod kościół zwanym Golgotą Wschodu zjechały inne autokary z pielgrzymami z Diecezji Sosnowieckiej. Odtąd w towarzystwie innych pielgrzymów z dekanatów i parafii należących do Diecezji w Sosnowcu wyruszyliśmy w trasę prowadzącą do Kalwarii Zebrzydowskiej. Autokarowa podróż upływała nam przy wspólnych modlitwach i śpiewie pieśni i piosenek religijnych. Ks. Daniel wprowadzał nas w modlitewny nastrój sięgając do naszych sumień pięknymi rozważaniami. W swoich wypowiedziach zapędzał się tak daleko, że czasami zapominał, że nie jest na lekcji religii i mówił do nas jak do dzieci. Ale miało to swój skutek i chyba zamierzony cel, jakim kierował się nasz Przewodnik. Prosto, łatwo i obrazowo celnie trafiał do naszych serc.

Wszystko układałoby się dobrze gdyby nie pogoda. Już w Będzinie zaczął padać rzęsisty deszcz. Potem było tylko gorzej! Miejscami na trasie spotykaliśmy prawdziwe oberwania chmur. Z niepokojem wszyscy wpatrywaliśmy się w okna autokaru licząc na poprawę pogody. Naszą wiarę w poprawę pogody skutecznie osłabiał ks. Daniel. Jak zwykle był bardzo zadowolony z panujących warunków atmosferycznych a Jego optymizm, że nie będzie lepiej wcale nie podnosił nas na duchu. I rzeczywiście, kiedy przybyliśmy na miejsce – Kalwaria Zebrzydowska tonęła w deszczu. Z tych względów Eucharystię w intencji pielgrzymów z Diecezji Sosnowieckiej przeniesiono do wnętrza Sanktuarium. Wszystkich pielgrzymów powitał Kustosz Sanktuarium - O. Azariasz Hess. Uroczystej Mszy Św. w Bazylice o godz. 9.00 przewodniczył Bp. Diecezji Sosnowieckiej Ks. Grzegorz Kaszak, który wygłosił również okolicznościowe Słowo Boże. Po Mszy św. wszyscy pielgrzymi mieli udać się na modlitewne rozważania na Kalwaryjskie Dróżki.

Kiedy po Mszy św. opuszczaliśmy Bazylikę niespodziewanie ucieszył nas fakt, że po deszczu nie ma śladu. Nagle niebo nad Kalwarią zupełnie się rozchmurzyło i zrobiło się bardzo przyjemnie. Na Rajskim Placu odbyliśmy jeszcze krótkie spotkanie z naszym Biskupem, który udzielił nam błogosławieństwa na dalsze pielgrzymowanie. Uczestnicząc w historycznym wydarzeniu, jakim była Pierwsza Pielgrzymka Diecezji Sosnowieckiej do Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej zebrani pielgrzymi wyruszyli na specyficzne nabożeństwo Dróżkami Matki Bożej.

Pod opieką wspaniałego Przewodnika Ojca Bernardyna i naszych kapłanów wyruszyliśmy w modlitewnym skupieniu na Dróżki Matki Bożej rozważając tajemnice z życia Najświętszej Marii Panny. Na wspólne wędrowanie i modlitwę na Dróżki wyruszyło wspólnie ponad 4 500 pielgrzymów z Diecezji Sosnowieckiej. Niezwykła więź, jaka wywiązała się pomiędzy pielgrzymami i wspólnota modlitewna znacznie pomagała w pokonywaniu trasy. A droga okazała się niełatwa. Wędrowaliśmy od stacji do stacji odmawiając różaniec i słuchając rozważań Ojca Przewodnika. Wspinaliśmy się na górki, schodziliśmy w dół po wyboistej drodze, pokonywaliśmy kamienne schody i mosty wędrując dróżkami wijącymi się jak wstęga. To był wyjątkowy czas i wyjątkowe przeżycia łączące modlitewne skupienie i kontemplację w otoczeniu pięknej, monumentalnej przyrody. Beskidzkie krajobrazy i niezwykła przyroda o unikalnej wartości wyzwalały w nas niezwykłe uczucia. Przypominały o nicości ludzkiego istnienia i jego przemijaniu, ale najbardziej uświadamiały nam jak wielka jest miłość Boga do człowieka. To dla niego Bóg stworzył taki piękny świat.

W czasie modlitwy i wędrowania po Dróżkach Matki Bożej doświadczyliśmy niezwykłego przenikania się Maryi i Jego Syna, wzajemnego połączenia wielkiego dzieła Pana Jezusa i wiernego uczestnictwa Maryi w zbawczym dziele Swojego Syna.

Utrudzeni, ale wzbogaceni o nowe doświadczenia i umocnieni modlitwą kończymy swoje wędrowanie po Dróżkach na Placu Rajskim.
W czasie wędrowania i rozważania po Dróżkach każdy odnalazł to, czego mu najbardziej brakowało i czego szukał: umocnienia w wierze, odkrycia na nowo tajemnic zbawienia, zjednoczenia z Bogiem, wiary we własne siły i fizyczne możliwości.

W drodze powrotnej na krótką chwilę odwiedziliśmy miasto Wadowice. Ze względu na postać naszego Wielkiego Świętego Jana Pawła II to miasto jest bardzo ważne dla wszystkich rodaków. Nie mogliśmy opuścić okazji, by choć przez chwilę poczuć atmosferę tego miejsca. W czasie pobytu w Wadowicach był czas na krótką modlitwę w Bazylice Najświętszej Marii Panny. Przy okazji pobytu w świętym mieście skorzystaliśmy z możliwości zakupu słynnych, wadowickich kremówek. Pielgrzymkę wierni z Dekanatu Sączowskiego zakończyli późnym popołudniem na przykościelnym placu w Bobrownikach.

Kalwaria Zebrzydowska to Nasza Polska Jerozolima i rodzima Ziemia Święta.

Jest to szczególne miejsce kultu maryjnego w związane z Cudownym Wizerunkiem Matki Bożej Kalwaryjskiej oraz kultu Męki Pańskiej. Jest to jedno z najczęściej odwiedzanych przez pątników miejsc w naszym kraju, w którym łączy się zarówno kult Chrystusa cierpiącego jak i Matki Bożej.

Obok zespołu, w skład którego wchodzi Bazylika i Klasztor Ojców Bernardynów, położone są dróżki i stanowią nierozerwalną część z Sanktuarium. Jest to piękne połączenie małopolskiej przyrody z historycznym miejscem kultu religijnego.

Dróżki kalwaryjskie rozłożyły się na stokach góry Lanckorońskiej (530 m) i góry Żar (527 m). Powstały w 1600 roku od zbudowania pierwszej kaplicy Ukrzyżowania Pana Jezusa na górze Żar przez ówczesnego wojewodę krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego. Na obszarze 6 km2 i na długości 5 km przez piękne tereny ciągną się dróżki, na których znajdują się 42 obiekty – kaplice i kościoły Dróżek Pana Jezusa i Matki Bożej. Obiekty wybudowane są na wzór obiektów Ziemi Świętej, a poszczególne miejsca odpowiadają nazwom miejsc w Jerozolimie. Swoją kompozycją topograficzno – architektoniczną przypominają święte miejsca w Jerozolimie i są kopią jerozolimskiej Drogi Bolesnej. Góra Żar jest odpowiednikiem Golgoty, Góra Lanckorońska – Górą Oliwną, a mała rzeczka Skawinka - polskim Cedronem.

Dróżki Pana Jezusa składają się z 28 stacji i 24 obiektów ułożonych w ciągu i opowiadających historię ukrzyżowania Jezusa Chrystusa od wyjścia w Wielki Czwartek z Wieczernika, aż do śmierci i pogrzebu w Wielki Piątek.

Dróżki Matki Bożej to 24 stacje z 11 obiektami. Ukazują one ból Maryi pod krzyżem, pogrzeb Jezusa i tryumf po zmartwychwstaniu. Ujęte są w trzech segmentach: Boleści, Zaśnięcia i Wniebowzięcia.

Część kaplic jest wspólna dla obu dróżek, np. Kościół Grobu Matki Bożej, Wieczernik czy Kościół Ukrzyżowania.
To niezwykłe miejsce położone w województwie małopolskim swoją magią i siłą przyciąga rzesze pielgrzymów.



Uczestniczka pielgrzymki
z Parafii św. Jakuba w Sączowie
Barbara Zarodkiewicz - Czapla